R odio se u gradu Korintu, u vreme cara Teodosija Mladeg. Otac mu je bio prezviter svete Saborne Crkve. Sveti Kirijak se naziva Otšelnikom zbog svojih cestih pustinjackih usamljivanja. Još od detinjstva, vreme je provodio citajuci Sveto Pismo i diveci se Bogu kako je od pocetka sveta sve premudro uredio za spasenje ljudsko. U osamnaestoj pode on u Jerusalim, gde poseti sveta mesta, i prezimi u manastiru Svetog Siona. Tu se poceo podvizavati u monaškom životu, on stiže na sam vrh vrlinskog života, on otide u pustinju prepodobnom Jevtimiju, koji ga s ljubavlju primi i predade ga svetom Gerasimu na reci Jordanu, koji mu naredi da živi kod njega u opštežicu manastirskom i da bude poslušan. I tu se mladi Kirijak pokazao spreman da izvrši sve trudove, sa blagodarnošcu Bogu, ne dajuci sebi odmora. Nakon što se upokoji prepodobni otac Jevtimije, Kirijak se preseli u njegovu lavru u pustinju. Zavetova se on na cutanje, jedini razgovor bi sa Bogom. Nakon toga on se preseli u Sikijski manastir, gde bi primljen kao iskušenik, obavljajuci sva poslušanja i dužnosti te nakon cetiri godine bi postavljen za dakona, a zatim za prezvitera i kanonarha. U tom poslušanju provede punih osamnaest godina, ali ni to ga ne zadovolji te napusti i taj manastir i ode u pustinju i povede sa sobom jednog ucenika. Cinio je cudesa, jer beše veliki ugodnik Božiji. Procu se on nadaleko, mnogi dolaziše k njemu u pustinju, jedni radi blagoslova, drugi radi isceljenja, a treci da razgovaraju sa njim i dobiju kakav koristan savet za dušu. Nije želeo slavu, te se povuce u još dublju samocu u pustinju, ali i tu ga ljudi pronadoše, donoseci svoje bolesne radi isceljenja, jer sveti Kirijak svojom molitvom isceli mnoge i iz mnogih istera demone. Svojom molitvom i recju on je satirao bezbožno ucenje jereticko, zabludele je odvracao od zablude, a pravoslavne utvrdivao u veri. Upokoji se u Gospodu u 109 godini života, ovaj veliki ugodnik Božiji.

Tropar (glas 1):

Pustinjij žitelj i v tjalesi angel, i cudotvorec pokazalsja jesi bogonose oce naš Kirijace; postom, bdenijem, molitvoju nebesnaja darovanija prijim, iscjeljaješi nedužnija i duši vjeroju pritekajušcih k tebje. Slava davšemu tebje krjepost, slava vjencavšemu tja, slava djejstvujušcemu toboju vsjem iscjeljenija.